Israël en de vredesweek
Er is enige commotie ontstaan over de wijze waarop in de Vredeskrant 2001 over Israël geschreven wordt. Of liever gezegd: over het nalaten ook Israël aan het woord te laten.
Wat is er aan de hand?
Het thema van de Vredeskrant dit jaar is de vraag naar de verhouding tussen religie en geweld. In de krant komt een Palestijn aan het woord die een scherpe relatie legt tussen de religie van Israël en het huidige geweld. Van de zijde van Israël niets. Geen reactie of weerwoord. Ook geen poging tot een heldere analyse van de situatie in het Midden-Oosten. Daarom heeft het moderamen van onze triosynode erop gewezen dat het eigenlijk niet aangaat dat er wèl vanuit de kant van de Palestijnen gesproken wordt, maar niet vanuit Israël. Het IKV levert daarmee geen evenwichtige bijdrage aan het gesprek over de vrede in het Midden-Oosten. Aldus onze synode.
Misschien wel terecht reageerde het IKV dat zij op 12 juni had uitgesproken solidair te zijn met al die krachten - Israëlische en Palestijnse - die zich inspannen voor een duurzame vrede. Dat tegelijk de situatie in het Midden-Oosten zo complex is dat het niet mogelijk is om eenduidig vast te stellen hoe deze uitgangspunten het best kunnen worden gerealiseerd. Eenzijdigheid is daarom niet altijd uit te sluiten.
Minstens zo belangrijk of recht gedaan wordt aan de standpunten van beíden – Joden en Palestijnen – als het om het Midden-Oosten gaat, is de vraag echter hóe over beiden gesproken wordt. Immers, het hoort tot de identiteit van onze kerken – want het hoort tot ons belijden – dat wij een onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël hebben. Dat maakt het heel spannend om over het Midden-Oosten te praten. Want die onopgeefbare verbondenheid is er wanneer wij krachten menen te herkennen die zich inspannen voor een duurzame vrede, maar evenzeer als we – altijd als buitenstaander! - krachten menen te herkennen die deze vrede in de weg zouden staan. Tenzij de belijdenis van deze verbondenheid natuurlijk een lege huls is. Maar daarvan willen we niet uitgaan.
Het IKV roept – middels haar krant – op bij te dragen aan een gemeenschappelijke zoektocht naar uitwegen uit de hartverscheurende situatie die thans in het Midden-Oosten bestaat. Wij ondersteunen die oproep om woorden te zoeken en daden te doen van harte. Wij pleiten er echter wél voor zich bij het lezen van de Vredeskrant bewust te zijn van haar eenzijdigheid en vooral een bijdrage te leveren vanuit een onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël, waarbij de Palestijnen niet buitengesloten, maar binnengesloten worden!
De Regionale Werkgroep Kerk en Israël Utrecht.