Israëlzondag


In 1949 was het voor het eerst. Eén zondag per jaar – besloot toen de Hervormde synode – geven we onze verhouding tot het Joodse volk een bijzonder accent. Het werd de eerste zondag in oktober.

Waarom een jaarlijkse Israëlzondag? In 1949 waren er drie motieven. Ze gelden nog steeds.
In de eerste plaats is deze zondag bedoeld om in de gemeente liefde te wekken voor Israël. Liefde blijft een groot woord. Soms getuigen christenen met overslaande stem van hun genegenheid voor Israël. Daartegenover maken anderen hun afkeer van het Joodse volk op luide toon publiek. Het lijkt of we naar Israël toe enkel in uitersten kunnen reageren. Joden worden gehaat of ze worden omarmd. Waar ligt het goede midden?
Een woord van W. Barnard schiet me te binnen: “… wat het geheim is van God met Israël, ik kom er niet tussen, ik vind het onkies om er over te redeneren.”
Dàt mag de goede houding zijn van de kerk. Waarop het aankomt, is een houding van respect. Liefde groeit op de bodem van waarachtig respect voor de ander.

Ten tweede; de prediking op de Israëlzondag moet de plaats en de toekomst van Israël verhelderen. Wanneer de Schriften opengaan op de dag na de sjabbat, ontdekt de gemeente de weg van God met zijn volk Israël. Hoe deelt zij in het geheim van het verbond tussen de Eeuwige en zijn volk?
C.W. Mönnich schrijft ergens: “Er is een volk van God en er zijn volken, die twee zullen er altijd zijn, ook de komst van de Messias verandert daar niets aan.” Als kerk uit de volken delen in de aan Israël geschonken verwachting van het Koninkrijk van God: zo zet de kerkorde op de juiste toonhoogte in.

In de derde plaats: de kerkdienst op de Israëlzondag draagt het karakter van een gebedsuur.
Het hoort bij de goede verhouding met Israël: te bidden voor het Joodse volk. Hier komt op de Israëlzondag de grote verlegenheid aan het licht. Hoe bidden wij? Dat leren wij van Israël.
W.G. Overbosch zegt het zo: “Gods roeping van Israël is onberouwelijk. Zij zijn voor ons uitgegaan en hebben ons de weg gewezen, anders had Jezus nooit ‘de’ weg voor ons kunnen worden. En dat spitsen wij nu toe en zeggen: zij hebben ons leren bidden.”
Met Israël bidden wij om vrede voor Jeruzalem.

Liefde tot, verkondiging over en gebed voor het Joodse volk. Deze drieslag geeft de Israëlzondag het bijzondere accent. Ook dit jaar.


Henk Vreekamp


gepubliceerd 1995