{loadmoduleid 92}

 

 

 

Classicale Werkgroep
Kerk en Israël Utrecht

Protestantse Kerk in Nederland

Studeren in een oelpan


Voor veel christenen is een kennismaking met het Land Israël een openbaring. Een reis langs de heilige plaatsen, de beleving van het straatbeeld in Tel Aviv en Jeruzalem, het proeven van de vruchten van het land, een wandeling langs het strand of over de markt, al deze ervaringen maken de wereld van de Bijbel zoveel meer tastbaar en het begrip voor het volk zoveel meer intens.
In een beperkt opzicht is een reis door Israël als een reis door Frankrijk of Engeland: men beseft dat wie Frans of Engels spreekt en leest, verder door kan dringen in de bijzonderheid van die culturen. Zo is het uiteraard ook met Ivriet. Wie de taal van Israël spreekt, merkt hoeveel nader men tot de Joodse geschiedenis, beschaving en actualiteit komt.
Het Ivriet is een bijzondere taal. Zelf heb ik een zomervakantie doorgebracht in een talenschool: oelpan Akiva te Netanya. Onze klas met veertien mensen telde 12 nationaliteiten. Een Rus, een echtpaar uit Oezbekistan, een Oostenrijkse en een Parijse, een Amerikaan en een Georgiër, enz. En wat gebeurde? Het leren van de taal bracht mensen met zo uiteenlopende achtergronden op één noemer. Het Ivriet werd een ankerplaats voor de Japanse die communicatie zocht en een thuishaven voor de pianiste uit Odessa die ermee met Mexicanen kon converseren. Ivriet is een bijzondere taal omdat het mensen verbindt met wel zeer specifieke achtergronden.
Het huidige taalgebruik bracht ook de wereld van de bijbel dichterbij. De omgekeerde wereld! Het Ivriet vindt zijn oorsprong in de taal van Tenach. Maar de moderne taal doet de oude woorden actueel oplichten. Wie in de talenschool het wonder van de verbroedering door taal ervaart over landsgrenzen heen, beseft die verbinding ook over de grenzen van de tijd. De leerlingen in de oelpan weten hoezeer ze zich ontwikkelen met het leren van woordjes en uit het hoofd leren van dialogen, met het zingen van liederen en de weldadige gebeden op de sjabbat.
In deze oelpan - open voor iedere belangstellende cursist, en er zijn altijd wel een paar Nederlanders in dit internationale gezelschap - duurt een volledige cursus zes maanden. Mijn beleving gold zo’n zes weken. Maar het was geweldig het certificaat alef in ontvangst te mogen nemen. Om over te gaan naar de volgende klas. Om de oude woorden zinrijk te zien oplichten in de gloed van de moderne beschaving. Om - voor mij definitief - te beseffen wat het wil zeggen: het volk Israël leeft.

André van Dijk


gepubliceerd 1997