Het lijkt tegenwoordig alsof vele christenen de concreetheid van het volk Israël willen losmaken van de staat. Maar dit kan helemaal niet!
Bijbels gezien woont het volk Israël in het land Israël, omdat de Eeuwige hun dit gegeven heeft. Vanaf Abraham en na de uittocht uit Egypte hebben ze daar altijd gewoond.
De Kerk heeft zich de eeuwen door sterk anti-Joods opgesteld. Dit heeft grote schade toegebracht aan de Kerk, want onze wortels liggen in Israël. Als we die doorsnijden maken we het christendom tot een aan het jodendom vreemde godsdienst. En wat moeten we dan met Jezus? Hij is een Jood, die strikt volgens de Tora geleefd heeft. Dan zouden we de Bijbel, met name het O.T., niet meer als heilige Schrift kunnen aanvaarden. Dat is diverse malen geprobeerd in de geschiedenis van de Kerk. Goddank zonder succes.
Naar mijn mening is het door de nog steeds heersende anti-Joodse houding van de Kerk maar een dunne draad, die ons met onze wortels verbindt, en die liggen in de openbaring aan Israël, in de geschiedenis van dit volk en in de concreetheid van hun land. De stichting van de Joodse staat kan dus geen “historische vergissing” zijn, zoals soms wordt gesuggereerd.
Of we de politiek van deze staat onderschrijven is een andere zaak. Sinds jaren lees ik het N.I.W (Nieuw Israëlitisch Weekblad). Dit Joodse blad heeft vaak felle kritiek op de staat. Maar dat is altijd een kritiek vanuit diepe verbondenheid, een kritiek om te helpen, ook in bijdragen m.b.t. de Palestijnse werkelijkheid.
Door de Wereldraad van Kerken en onze landelijke Raad van Kerken wordt bepaald geen blanco cheque van krediet aan de staat Israël gegeven. Ook de houding van de SoW-kerken is niet onverdeeld pro-Israël. Denken we bijvoorbeeld ook aan de Vredeskrant van het I.K.V. (2001), waarin vrijwel alleen Palestijnen zijn gehoord. Israël is daarin veroordeeld, zonder dat het zich kon verweren.
De felle reacties van Israël op de zelfmoordaanslagen tegen hen zijn een uiting van onzekerheid en wanhoop. Begrijpen wij wel wat het betekent je op straat nergens veilig te voelen?
Het uitspreken van éénzijdige visies doet de Palestijns-Israëlische problematiek geen goed. In onze kerkdiensten behoren we zowel het volk Israël als het Palestijnse volk aan de Heer op te dragen. Hij is de God van beide volken. Er is veel wijsheid voor nodig om de juiste woorden te spreken.


Willem S. Duvekot


gepubliceerd 2002