Donderdagavond 11 juni 2009, elf uur in het hotel van de Palestijnse YMCA in Jeruzalem.

Ik ben moe. Donderdag 4 juni kwam ik aan. Meteen naar Sabeel met uitgezonden medewerker Meta Floor. ’s Avonds naar het Jerusalem Interchurch Centre van de Wereldraad. Aansluitend een afscheidsfeestje van iemand die hier aan een theologische promotiestudie heeft gewerkt. Vrijdag naar Betlehem en ’s middags een gesprek met de Joodse en Palestijnse coaches van de Holyswitch-groep, die over drie weken naar Nederland komen. We ontmoeten elkaar in Talita Kumi, één van de weinige “neutrale” plaatsen waar Joden en Palestijnen elkaar nog kunnen ontmoeten. Zaterdag mee naar de Jordaanvallei om te zien hoe daar de situatie is voor de Palestijnen die er “ook” wonen. ’s Avonds een theologische discussie. Krijgt u het al warm?

Zondag kwam ds. Arjan Plaisier aan, voor zijn eerste reis als scriba van de Protestantse Kerk in Nederland. Met hem bezochten we Hebron onder begeleiding van iemand van de Joodse veteranengroep Breaking the Silence. De gids bleek een gelovig-Joodse jongeman. Hij vertelde over de rol van het Israëlische leger in Hebron, in relatie tot de felste kolonisten van de hele West Bank. Heel kritisch en ook heel zuiver. In de bus spraken we lang met hem over zijn spirituele motivatie om dit werk als ex-soldaat te doen. Hij vertelde hoe zijn geloof hem inspireert om zich in te zetten voor waarheid en gerechtigheid. Tegen alle druk in. Wij waren onder de indruk.

Volle dagen. Ze rijgen zich aaneen met bezoeken aan Joden en Palestijnen, leken en rabbijnen, priesters, predikanten en bisschoppen. Resultaat? Inzicht, afspraken over samenwerking. En vragen. We hebben Joodse partners en vrienden, zoals het Jerusalem Center for Jewish Christian Relations en Rabbi’s for Human Rights. We bezochten het Schechter Institute (een progressieve Joodse theologische opleiding, “jesjiwa”). Hoe leggen we dat uit aan onze Palestijnse partners, die grote vragen hebben bij de – in hun ogen zionistische - karaktertrekken van deze organisaties? Of een andere vraag: gaan we samenwerken met de Lutherse Kerk in Palestina en Israël? Immers: de Lutherse kerk is deel van de PKN en dus ook van Kerk in Actie. Bovendien: hoe zou je samenwerken met Joodse religieuze partners, terwijl je eigen religieuze familie – andere kerken - zou overslaan? Maar: hebben we er wel middelen en menskracht voor? Geen gemakkelijke vragen, wel wezenlijke.

Op zoek naar partners in vrede. Bouwen aan bruggen.


F. Duim,
relatiebeheerder Midden-Oosten van Kerk in Actie


gepubliceerd 2009